W 2003 roku na stan. 44 w Ufhoven (dzielnica miasta Bad Langensalza), Unstrut-Hainich-Kreis w Turyngii (Ryc. 1), znaleziono fibulę w kształcie ptaka.

Stanowisko jest znane dzięki licznym materiałom odkrywanym od wielu lat podczas badań powierzchniowych. Dzięki nim wiemy, że znajdująca się tu osada była zamieszkiwana od środkowego okresu lateńskiego po młodszy okres wędrówek ludów. Zajmowała ona obszar nie mniejszy niż 8 ha (na takiej powierzchni rozproszone są zabytki). Oprócz licznych fragmentów germańskiej ceramiki, lepionej ręcznie oraz robionej na kole garncarskim, zarejestrowano setki innych znalezisk, w tym germańską biżuterię i elementy stroju wykonane z metali kolorowych i szlachetnych, a także szerokie spektrum importów rzymskich, takich jak monety, fragmenty ceramiki terra sigillata i naczyń metalowych, elementy ekwipunku wojskowego, fibule, pierścionki, liczne fragmenty rzymskich żaren z bazaltu, misternie odlana, pozłacana srebrna figurka koguta (część statuetki Merkurego) itp. Stanowisko dostarczyło również bezpośrednich i pośrednich dowodów na intensywną obróbkę metali nieżelaznych, w tym szlachetnych, i żelaza. Większość materiałów germańskich i rzymskich pochodzi z końca wczesnej lub z późnej rzymskiej epoki żelaza (od połowy II do końca III wieku).

Wykonana ze stopu miedzi zapinka ma 3,8 cm długości (Ryc. 2). Zabytek ten jest formą całkowicie obcą w germańskim środowisku ówczesnej Turyngii, znajduje natomiast kilka analogii we wschodniej części Europy Środkowej i w Europie Wschodniej. Ostatnio ich znaleziska zestawiono i omówiono w kilku pracach, pomijając jednak opublikowany już dawno ‒ choć w publikacji popularnonaukowej ‒ okaz z Ufhoven. Fibule te, często zwane „kaczkowatymi”, ostatnio określono jako fibule typu Masłomęcz. Datowane są one na podfazę C1a młodszego okresu wpływów rzymskich. Trudno stwierdzić, w jaki sposób zapinka z Ufhoven trafiła w głąb Turyngii. Jednym z możliwych scenariuszy jest egzogamia, ponieważ fibule typu Masłomęcz należały do kobiecego zestawu stroju.