W 1925 r. do zbiorów Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie trafiła kolekcja artefaktów archeologicznych pochodzących z cmentarzyska kurhanowego Navasiolki (polska nazwa Nowosiółki), rejon miadziołski obwodu mińskiego Republiki Białoruś. W latach 1961–1962 i 1988–1990 przeprowadzono wykopaliska archeologiczne cmentarzyska Navasiolki, w wyniku których na terenie nekropolii było zbadano 35 kurhanów. Analiza materiałów wykopaliskowych pozwoliła na wyodrębnienie dwóch horyzontów kulturowo-chronologicznych w funkcjonowaniu nekropolii. Pierwszy z nich obejmuje dwa kurhany, które pochodzą z trzeciej ćwierci I tysiąclecia naszej ery. Drugi horyzont nekropolii obejmuje 30 kurhanów z XI – pierwszej połowy lub połowy XII wieku. Drugi horyzont kulturowo-chronologiczny cmentarzyska Navasiolki należał do ludności lokalnego ośrodka administracyjnego, którego mieszkańcy sprawowali kontrolę nad miejscową ludnością na zachodniej granicy ziemi połockiej. Pojemnik rogowy należy również do drugiego horyzontu kulturowo-chronologicznego. Podobne pojemniki rogowe w kształcie litery T były dobrze znane w Europie Środkowej, Wschodniej i Południowej w VII–XII wiekach i prawdopodobnie były używane do przechowywania różnych substancji (na przykład soli, ziół, przypraw, hubki), które należało chronić od zamoczenia. Pomimo faktu, że prawdziwe przeznaczenie użytkowe pojemników rogowych pozostaje dyskusyjne, prawie wszyscy badacze są zgodni co do tego, że należą one do elitarnych obiektów kultury materialnej.