PL EN
ODKRYCIA
Kamienne przedmioty miseczkowate ze stanowiska kultury magdaleńskiej Ćmielów 95 „Mały Gawroniec”
 
Więcej
Ukryj
1
Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie, Długa 52, 00-241 Warszawa
 
2
Katedra Archeologii Epoki Kamienia, Wydział Archeologii Uniwersytet Warszawski, Polska
 
 
Data nadesłania: 01-05-2021
 
 
Data ostatniej rewizji: 31-05-2021
 
 
Data akceptacji: 03-08-2021
 
 
Data publikacji: 20-12-2021
 
 
Wiadomości Archeologiczne 2021;LXXII(72):171-178
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Liczne występowanie zabytków kamiennych (z tzw. skał niekrzemionkowych) jest charakterystyczną cechą stanowisk kultury magdaleńskiej. Są to zarówno formy będące efektem celowych modyfikacji, jak i przedmioty o „naturalnym” charakterze, nie noszące śladów intencjonalnej obróbki, związane jednak bezpośrednio z realizowanymi na stanowisku aktywnościami. Szczególne miejsce w zestawie zabytków ze skał niekrzemionkowych zajmują przedmioty o miseczkowatym kształcie. W literaturze część z nich jest interpretowana jako lampki na paliwo tłuszczowe. Znane są one z wielu stanowisk kultury magdaleńskiej, zarówno z zachodniej jak i środkowej Europy, w tym z Polski. Odkryte w 2004 roku stanowisko 95 w Ćmielowie, pow. ostrowiecki, woj. świętokrzyskie, zlokalizowane jest na wschodnim skraju opatowsko-sandomierskiego płata lessowego. „Mały Gawroniec” to lokalna nazwa wzgórza o stromych zboczach i charakterystycznej formie cypla, od północy i północnego-zachodu podciętego przez głębokie wąwozy, od południa zaś przez dolinę rzeki Przepaść (Ryc. 1). Łącznie na stanowisku zarejestrowano 1028 zabytków ze skał nie­krzemionkowych, głównie różnej wielkości płyt piaskowca oraz okruchów chalcedonitu, który w formie stosunkowo dużych konkrecji pozyskiwany był zapewne w okolicach Drygulca, położonego ok. 3,5 km, od Ćmielowa. Inne typy skał (szary łupek, kreda oraz wapień) reprezentowane są przez pojedyncze znaleziska. Z perspektywy archeologicznej dominującą grupą są „naturalne” fragmenty skał bez wyraźnych cech intencjonalnej obróbki mechanicznej (ang. non-utilised objects), choć niewątpliwie związane z funkcjonowaniem obozowiska. Przeważnie występują one w postaci średniej wielkości płytek piaskowca lub wielościennych, ostrokrawędzistych okruchów chalcedonitu. Niektóre z nich mają różnego rodzaju ślady zmian termogenicznych (okopcenia, zmiany barwy, spękania), co sugeruje, że mogły być wykorzystywane np. jako elementy konstrukcji palenisk lub tzw. cooking stones. Ostatnia interpretacja znajduje potwierdzenie w wynikach analiz fizykochemicznych dwóch fragmentów przedmiotów chalcedonitowych. Druga grupa (ang. utilised objects) reprezentowana jest zaledwie przez kilka, ale za to efektownych znalezisk: sześć tzw. plaquet­tes, dwa dyskoidalne zabytki w typie tzw. rondelles oraz drobny wrzecionowaty przedmiot z szarego łupku z serią nacięć i żłobień na powierzchni. W inwentarzu zabytków kamiennych ze stanowiska Ćmielów 95 wydzielono łącznie siedem obiektów miseczkowatych lub z miseczkowatymi zagłębieniami. Podstaw dla takiej identyfikacji dostarczyły wyniki badań morfologicznych oraz porównawczych, głównie opartych na danych z literatury, a także zestaw specyficznych śladów termogenicznych. Z tego też względu w procesie charakterystyki tej grupy znalezisk z Ćmielowa zdecydowano się określać je mianem przedmiotów miseczkowatych, a pojęcie „lampki” celowo stosowane jest w cudzysłowie, jako podkreślenie ostatecznie nierozstrzygniętych wątpliwości autorów. Pięć tych przedmiotów wykonanych jest z piaskowca, dwa z chalcedonitu. W artykule skoncentrowano się na omówieniu grupy zabytków z piaskowca (Ryc. 2, 5:2). Ważnym elementem łączącym te obiekty jest także sposób ich wykonania, polegający na wykorzystaniu fragmentów skał o naturalnie miseczkowatym kształcie, stanowiących praktycznie gotowe „naczynia”, nie wymagające specjalnych modyfikacji. Kluczowym argumentem przesądzającym, że mamy do czynienia z lampką, nie jest miseczkowaty kształt obiektu, ale występowanie na jego powierzchni specyficznych śladów termogenicznych – okopceń, zwęglonej przywry lub czerwonawych przebarwień. Ślady przekształceń termicznych stwierdzono w odniesieniu do wszystkich przedmiotów miseczkowatych odkrytych na „Małym Gawrońcu”. Przejawiają się one w zmianie pierwotnej barwy skał użytych do ich produkcji na ciemnoczerwoną lub wręcz brązową (Ryc. 3). Według klasycznego podziału, zaproponowanego jeszcze w latach 80. XX wieku, wyróżnia się trzy typy lampek: z obiegiem otwartym, z obiegiem zamkniętym oraz z obiegiem zamkniętym i z wyodrębnionym uchwytem (Ryc. 4). W wypadku opisywanej grupy zabytków z Ćmielowa dysponujemy stosunkowo niewielkimi fragmentami, niemniej wydają się one wystarczające dla przyporządkowania dwóch obiektów (Ryc. 2:3.4) do pierwszej, zaś trzech zabytków (Ryc. 2:1.2.5) do drugiej z tych kategorii. Jeden z zabytków (Ryc. 2:1, 5:2) ma trzy symetrycznie rozmieszczone zagłębienia, analogiczne do odnotowanych na jednej z lampek z jaskini Pekárna, gdzie na krawędzi wykonanego z piaskowca przedmiotu znajdują się dwa ślady interpretowane jako negatywy odbić, które mogą być rodzajem ornamentu. Kamienne lampki na paliwo tłuszczowe znane są z całego obszaru kultury magdaleńskiej. Najwięcej pochodzi z zachodniej Europy, przede wszystkim z południowo-zachodniej Francji. We wschodniej prowincji magdalenienu rejestrowane są one zdecydowanie rzadziej. Do niedawna znane były tylko z Czech – Hostim (Ryc. 5:5a–c) – i Mo­raw – jaskinie Pekárna (Ryc. 5:4a.b) i Býčí Skála (Ryc. 5:1) oraz Ko­líbky. Ostatnio ich lista poszerzyła się o kilka nowych znalezisk z Polski. Lampki lub ich fragmenty odkryto na stanowiskach Dzierżysław 35 (Ryc. 5:3) oraz Wilczyce 10. Najczęściej wykonywane były one z wapienia lub piaskowca, ale znane są także przykłady lampek z innych surowców, np. łupku, szarogłazu czy konkrecji żelazistych. Znalezione w Ćmielowie „lampki” z piaskowca o laminowanej strukturze mieszczą się w standardzie surowcowym podobnych wyrobów magdaleńskich.
REFERENCJE (27)
1.
AMY M. 2020: Barely Scratching the Surface: An Experimental Approach to Engraved Magdalenian Plaquettes, EXARC 2020/1 (https://exarc.net/ark:/88735/1...; access 10. 03.2020).
 
2.
BATCHELOR D. 1979: The Use of Quartz and Quartzite as Cooking Stones, [in:] G. Bosinski (ed.), Die Ausgrabungen in Gönnersdorf 1968–1976 und die Siedlungsbefunde der Grabung 1968, Der Magdalénien-Fundplatz Gönnersdorf 3, Wiesbaden, 154–164.
 
3.
DE BEAUNE S.A. 1987a: Palaeolithic Lamps and Their Specialization: A Hypothesis, “Current Anthropology” 28/4, 569–577.
 
4.
DE BEAUNE S.A. 1987b: Lampes et Godets au Paleolithique, “Gallia Préhistoire” Suppl. XXIII, Paris.
 
5.
DE BEAUNE S.A., WHITE R. 1993: Ice Age Lamps, “Scientific American” 268/3, 108–113.
 
6.
BOBAK D. ET ALII 2010: D. Bobak, M. Łanczont, A. Nowak, M. Połtowicz-Bobak, S. Tokarczyk, Wierzawice, st. 31 – nowy ślad osadnictwa magdaleńskiego w Polsce południowo-wschodniej, “Materiały i Sprawozdania Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego” XXXI, 63–78.
 
7.
GINTER B. ET ALII 2002: B. Ginter, M. Połtowicz, M. Pawlikowski, S. Skiba, J. Trąbka, A. Wacnik, M. Winiarska-Kabacińska, P. Wojtal, Dzierżysław 35 – stanowisko magdaleńskie na przedpolu Bramy Morawskiej, [in:] J. Gancarski (ed.), Starsza i środkowa epoka kamienia w Karpatach polskich, Krosno, 111–145.
 
8.
KLÍMA B. 1974: Archeologický výzkum plošiny před jeskyní Pekárnou, Studie Archeologického ústavu Československé akademie věd v Brně II/1, Brno.
 
9.
KOLANO M., CAŁA M. 2011: Lessy okolic Sandomierza w świetle badań geologiczno-inżynierskich, “Górnictwo i Geoinżynieria” 35/2, 349–358.
 
10.
KONDRACKI J. 2001: Geografia regionalna Polski, Warszawa2.
 
11.
KOWALSKI T. 2014: Various Uses of Igneous, Metamorphic and Sedimentary Rocks in the Camp of Wilczyce, [in:] R. Schild (ed.), Wilczyce. A Late Magdalenian Winter Hunting Camp in Southern Poland, Warszawa, 293–318.
 
12.
LEESCH D. ET ALII 2010: D. Leesch, J. Bullinger, M.-I. Cattin, W. Müller, N. Plumettaz, Hearths and Hearth-Related Activities in Magdalenian Open-Air Sites: The Case Studies of Champréveyres and Monruz (Switzerland) and Their Relevance to an Understanding of Upper Paleolithic Site Structure, [in:] Połtowicz-Bobak M., Bobak D. (eds.), The Magdalenian in Central Europe. New Finds and Concepts, Collectio Archaeologica Ressoviensis XV, Rzeszów, 53–70.
 
13.
LOWE J.J. ET ALII 2008: J.J. Lowe, S.O. Rasmussen, S. Björck, W.Z. Hoek, J.P. Steffensen, M.J.C. Walkere, Z.C. Yu, The INTIMATE group, Synchronisation of palaeoenvironmental events in the North Atlantic Region during the Last Termination: a revised protocol recommended by the INTIMATE group, “Quaternary Science Reviews” 27/1–2, 6–17.
 
14.
MAIER A. 2015: The Central European Magdalenian. Regional Diversity and Internal Variability, Vertebrate, Paleobiology and Paleoanthropology Series. Dordrecht.
 
15.
NAKAZAWA Y. ET ALII 2009: Y. Nakazawa, L.G. Straus, M.R. González-Morales, D. Cuenca Solana, J. Caro Saiz, On stone-boiling technology in the Upper Paleolithic: behavioral implications from an Early Magdalenian hearth in El Mirón Cave, Cantabria, Spain, “Journal of Archaeological Science” 36/3, 684–693.
 
16.
NEEDHAM A. 2017: Palaeolithic Art: More than Meets the Eye? An Object Biography Approach to Engraved Stone Plaquettes from the Magdalenian Site of Montastruc, South-Central France, unpublished PhD, University of York.
 
17.
MIŚTA-JAKUBOWSKA E.A. ET ALII (in press): E.A. Miśta-Jakubowska, Ł. Kruszewski, M. Przeździecki, M. Paczkowski, L. Marynowski, A.M. Gójska, M. Wilczopolska, R. Diduszko, K. Pyżewicz, T. Kosiński, K. Trela, M. Szubski, Thermal transformation of chalcedonite artefacts from the Magdalenian site of Ćmielów 95 “Mały Gawroniec” (Poland), “Archaeometry” (doi: 10.1111/arcm.12703).
 
18.
OLIVA M. ET ALII 2015: M. Oliva, M. Golec, R. Kratochvíl, P. Kostrhun, Jeskyně Býčí Skála ve svých dějích a pradějích, Anthropos: studies in anthropology, palaeoethnology, palaeontology and quaternary geology 39 (N.S. 31), Brno.
 
19.
PACZKOWSKI M.v2020: Zabytki kamienne, [in:] M. Przeździecki, W. Migal (eds.), Na granicy światów. Obozowisko kultury magdaleńskiej w Ćmielowie, woj. świętokrzyskie, Warszawa, 244–278.
 
20.
PŁONKA T. ET ALII 2020: T. Płonka, M. Diakowski, R. Niedźwiedzki, G. Ziółkowski, Przedmioty symboliczne, [in:] M. Przeździecki, W. Migal (eds.), Na granicy światów. Obozowisko kultury magdaleńskiej w Ćmielowie, woj. świętokrzyskie, Warszawa, 279–313.
 
21.
POŁTOWICZ-BOBAK M. 2013: Wschodnia prowincja magdalenienu, Rzeszów.
 
22.
PRZEŹDZIECKI M. 2020: Historia i metodyka badań, [in:] M. Przeździecki, W. Migal (eds.), Na granicy światów. Obozowisko kultury magdaleńskiej w Ćmielowie, woj. świętokrzyskie, Warszawa, 11–31.
 
23.
PRZEŹDZIECKI M. ET ALII 2011: M. Przeździecki, W. Migal, M. Krajcarz, K. Pyżewicz, Ćmielów, st. 95 („Mały Gawroniec”), woj. świętokrzyskie. Badania w roku 2009, “Światowit” NS VIII (XLIX), fasc. B (2009–2010), 191–192.
 
24.
PRZEŹDZIECKI M. ET ALII 2012: M. Przeździecki, W. Migal, M. Krajcarz, K. Pyżewicz, Obozowisko kultury magdaleńskiej na stanowisku 95 „Mały Gawroniec” w Ćmielowie, pow. ostrowiecki, woj. świętokrzyskie, “Światowit” NS VII (XLVIII), fasc. B (2006–2008), 225–234.
 
25.
SVOBODA J. ET ALII 1995: J. Svoboda, A. Přichystal, V. Ložek, H. Svobodová, J. Toul, Kolíbky, a Magdalenian Site in the Moravian Karst, “Quartär” 45/46, 135–159.
 
26.
SVOBODA J. ET ALII 2000: J. Svoboda, L. Horáček, V. Ložek, H. Svobodová, J. Šilar, The Pekárna Cave, Magdalenian stratigraphy, environment, and the termination of the loess formation in Moravian Karst, “Sbornik geologických věd – Antropozoikum” 24, 61–79.
 
27.
VENCL S. 1995: Hostim. Magdalenian in Bohemia, “Památky archeologické” Suppl. 4, Prague.
 
ISSN:0043-5082
Journals System - logo
Scroll to top