Częstymi elementami wyposażeń grobowych z okresu wczesnośredniowiecznego są przedmioty kamienne, które powszechnie uznaje się za osełki. Użycie mikroskopu elektronowego pozwoliło na wielu z nich zidentyfikować ślady metali nieżelaznych, w tym metali szlachetnych. Przedmioty te służyć zatem musiały jako kamienie probiercze. Obecność takich przedmiotów w wyposażeniach grobowych jest wskaźnikiem pozycji społecznej zmarłego. Taka interpretacja kamieni probierczych ma szczególne znaczenie w wypadkach, w których w grobie nie znaleziono innych przedmiotów mogących wskazać status społeczny osoby w nim pochowanej. Obecność kamieni pobierczych w grobach dziecięcych uznajemy za przejaw niespełnionych nadziei rodziców. W porównaniu z innymi tego rodzaju znaleziskami z Europy, analizowane przedmioty z zbiorów Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie różnią się między innymi nieobecnością śladów mosiądzu. Obecny stan badań nie pozwala na ostateczne wyjaśnienie tego faktu, tym bardziej, że każda nowa analiza może zmienić ten stan rzeczy. Liczne ślady metali szlachetnych stwierdzono na przedmiotach znalezionych na cmentarzysku w Pokrzywnicy Wielkiej, pow. nidzicki, leżącej na północnych rubieżach Mazowsza, podobnie jak na niektórych kamieniach probierczych z dwóch innych stanowisk z północnego Mazowsza: Łączyna Starego, pow. przasnyski, i z Korzybia Małego, pow. płoński. Na pozostałych analizowanych przedmiotach stwierdzono ślady testowania przedmiotów wykonanych z innych metali nieżelaznych.