Zasady opracowania tekstów do publikacji

Wiadomości Archeologiczne publikują teksty w działach Rozprawy, Miscellanea, Materiały, Odkrycia oraz Kronika. Redakcja nie przyjmuje do druku typowych sprawozdań z badań terenowych (wykopaliskowych, powierzchniowych, ratowniczych itp.) i recenzji. Teksty nadsyłane do Redakcji są przekazywane do recenzji specjalistom właściwym dla tematu artykułu.
Teksty, wraz z materiałami ilustracyjnymi, w postaci odpowiednio oznakowanych plików, należy zgłaszać za pośrednictwem odpowiedniego modułu na stronie czasopisma. W tym celu Autor powinien założyć konto w systemie, czego może dokonać samodzielnie lub przy pomocy Redakcji (w takim wypadku prosimy o wcześniejszy kontakt mailowy lub telefoniczny). Wszelkie informacje niezbędne do prawidłowego zgłoszenia tekstu są oznaczone gwiazdkami – nie wypełnienie tego typu pól uniemożliwi zgłoszenie artykułu.
Nadsyłanym tekstom może towarzyszyć plik .pdf z sugerowany przez Autora/Autorów układ tekstu, tj. zawierający pogrubienia, kursywy, rozstrzelenia, wyśrodkowania itp., przy czym decyzja odnośnie do ostatecznego sformatowania tekstu pozostaje w gestii Redakcji.
Redakcja zastrzega sobie prawo do dokonywania oczywistych korekt, drobnych uzupełnień i poprawek stylistycznych a także nieścisłości nazewniczych, terminologicznych itp. W wypadku większych zmian praca będzie przesyłana Autorowi/Autorom z prośbą o wyjaśnienia, wprowadzenie stosownych korekt itp.

✓ Zapis cyfrowy powinien obejmować w osobnych plikach: tekst podstawowy, wykaz literatury, podpisy do ilustracji, tabel, wykresów itp., streszczenie oraz materiał ilustracyjny (ryciny, tablice, wykresy, tabele itp., także w osobnych plikach). Nazwy poszczególnych plików powinny zawierać nazwisko autora lub słowo kluczowe tytułu i pozwalać na jednoznaczne zidentyfikowanie zawartości pliku, np.: Kowalski tekst.doc, Kowalski tabele.doc, Kowalski rycina 01.tif itp. W plikach tekstowych prosimy o nieumieszczanie tytułu artykułu i danych pozwalających na identyfikację autora/autorów (te informacje znaleźć się powinny w odpowiednich rubrykach formularza zgłoszeniowego).
✓ Pliki tekstowe powinny być sformatowane jedynie w podstawowym zakresie:
✓ tekst – czcionka Times New Roman wielkości 12 pkt, styl Normalny z interlinią 1,5 wiersza, wyrównanie lewo- lub obustronne, akapity z wcięciem 1,25 cm (prosimy o nie używanie tabulatora), zakończone twardym końcem wiersza; ewentualne wyróżnienia tekstu wyłącznie krojem Pogrubienie lub Kursywa (w szczególności nie będą akceptowane teksty z wyróżnieniami w postaci druku rozstrzelonego przy pomocy spacji); podtytuły winny być oddzielone od tekstu zasadniczego podwójną interlinią; numerowanie kolejnych części tekstu nie jest akceptowane. Ewentualne listy, wykazy, wyliczenia itp. nie mogą być numerowane automatycznie;
✓ strona – strony nienumerowane, bez jakichkolwiek nagłówków i stopek, marginesy po 2,5 cm z każdej strony;
✓ przypisy – akceptowane są wyłącznie automatycznie generowane i numerowane przypisy dolne lub końcowe;
✓ odsyłacze – odsyłacze do literatury powinny odpowiadać stylowi Chicago (inicjał imienia i nazwisko autora/autorów, rok wydania oraz pełna referencja cytowanych stron, rycin itp., np.: J. Kostrzewski 1923, 34–37, ryc. 234, 236).

✓ Wszystkie streszczenia tekstów w jęz. polskim publikowane są w tłumaczeniu na język angielski. W wyjątkowych wypadkach możliwe jest tłumaczenie streszczenia na drugi język (np. litewski, białoruski, ukraiński, niemiecki itd.). Streszczenie nie może mieć objętości mniejszej niż 10% tekstu i nie większej niż ok. 20% (z wyjątkiem tekstów do działu Materiały, gdzie mogą być akceptowane streszczenia o mniejszej objętości), powinno zawierać odsyłacze do odpowiednich ilustracji oraz numery ważniejszych przypisów. W tekście streszczenia należy unikać zdań nadmiernie rozbudowanych, w wypadku słownictwa wąskospecjalistycznego sugerowane jest podawanie odpowiedników w języku angielskim (i ew. drugim języku streszczenia). Redakcja akceptuje streszczenia w języku angielskim (z podaniem nazwiska tłumacza), zastrzegając sobie prawo o ich adiustacji językowej.
✓ Abstrakt powinien mieć objętość nie większą niż 600–900 znaków (ze spacjami), zależnie od objętości artykułu.
✓ Redakcja akceptuje streszczenia/abstrakty w języku angielskim (z podaniem nazwiska tłumacza), zastrzegając sobie prawo o ich adiustacji językowej.

✓ Nazwy miejscowe i dane administracyjne powinny być podawane w obecnym brzmieniu, zgodnym z zapisami urzędowymi. W wypadku stanowisk o nazwach powszechnie używanych w literaturze akceptowalne jest zapisanie ich w wersji tradycyjnej (np.: Wielbark – dzis. Malbork-Wielbark, Rządz – dzis. Grudziądz-Rządz, Wilanów – dzis. Warszawa-Wilanów). Miejscowości cytowane w tekście przy pierwszym odwołaniu powinny być opatrzone aktualnymi danymi administracyjnymi: w wypadku Polski nazwą powiatu (w urzędowym brzmieniu przymiotnikowym, np. pow. bieszczadzki [Ustrzyki Dolne], pow. gdański [Pruszcz Gdański]), w wypadku innych państw odpowiadającej jednostki terytorialnej oraz dodatkowo, jednostki wyższego rzędu pozwalającej na łatwą lokalizację miejscowości. W odniesieniu do Polski sugerujemy korzystanie z wykazów urzędowych nazw miejscowości, publikowanych w serwisie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W odniesieniu do innych państw konieczna jest weryfikacja danych administracyjnych zaczerpniętych z literatury. Prosimy o zwracanie szczególnej uwagi na prawidłowy zapis nazw miejscowych z zastosowaniem odpowiednich znaków diakrytycznych i liter alfabetów narodowych.
✓ W wypadku nazw, nazwisk itp. w alfabetach niełacińskich prosimy o podawanie transliteracji (nie: transkrypcji!) zgodnej z obowiązującymi polskimi normami (w szczególności normą ISO 9:2000 dla alfabetów cyrylicznych) oraz oryginalnego zapisu w alfabecie narodowym. W wypadku powoływania się na materiały opublikowane przed 1945 rokiem, pochodzące z dawnych terenów Prus, Śląska, Małopolski Wschodniej itp. prosimy o podawanie obecnej i dawnej (kursywą) nazwy miejscowej, np. Krosno, pow. pasłęcki, dawn. Krossen, Kr. Preussisch Holland; Nača (Нача), Garadzenskaâ vobl. (Гарадзенская вобл.), Białoruś (Беларусь), dawn. Nacza, pow. lidzki.
✓ Tabele nie powinny przekraczać szerokości 17 cm (możliwe jest zorientowanie tabeli wzdłuż osi strony, wówczas – 23 cm szerokości), tabel o długości przekraczającej 1 stronę standardowego wydruku nie należy dzielić na części. W plikach elektronicznych prosimy o stosowanie wyłącznie podstawowego formatowania tabel, z jednolitą grubością i stylem linii, bez jakichkolwiek wewnętrznych formatowań kolumn, wierszy czy komórek. Sugerowane autorskie formatowanie tabeli może być zastosowane w wydruku tekstu.
✓ Wszelkie cytaty winny być zapisywane kursywą, z podaniem – o ile nie jest to oczywiste – ich źródła.

✓ Redakcja przyjmuje wyłącznie elektroniczne wersje materiałów ilustracyjnych. Ryciny (np. rysunki, plany, mapy, wykresy itp.) powinny mieć rozdzielczość minimum 600 dpi/cal (oryginalna rozdzielczość pliku [w wypadku skanowanych ilustracji – optyczna skanera], a nie sztucznie zwiększana w programie graficznym); w wypadku fotografii minimalna rozdzielczość nie może być niższa niż 300 dpi/cal. Podane wartości dotyczą ostatecznych wielkości ilustracji, jeśli więc Autor zakłada konieczność ich powiększenia, rozdzielczość powinna być odpowiednio większa. Ilustracje czarnobiałe powinny być zachowane w tzw. odcieniach szarości (grayscale) a barwne w przestrzeni RGB lub CMYK. Dopuszczalne formaty dla grafik rastrowych to .tiff lub .jpg (bez kompresji), grafiki wektorowe zaś będą przyjmowane jedynie w formacie .ai lub .cdr. Ilustracji nie należy otaczać ramkami.
✓ Oznaczenia, opisy, skale itp. w plikach cyfrowych należy w osobnych warstwach; w oznaczeniach należy unikać stosowania polskich znaków narodowych. Opisy legend do ilustracji mogą być umieszczane wyłącznie w podpisach do rycin, natomiast na rycinach legendy winny być oznaczane cyfrowo lub literowo. Oznaczenia poszczególnych ilustracji na rycinie (rysunków, fotografii itp.) winny być umieszczane przy prawym dolnym rogu odpowiedniej ilustracji, w osobnej warstwie. Oryginalne mapy, szkice, plany itp. powinny być zorientowane na północ (zasada ta nie dotyczy ilustracji archiwalnych) i opatrzone skalą liniową (w wypadku map i planów archiwalnych konieczne jest podanie stopnia ewentualnego zmniejszenia w stosunku do oryginału).
✓ Redakcja zaleca stosowanie jednolitego systemu ilustracji graficznych (ryciny, tablice pełnoformatowe, wykresy itp.) jako rycin o ciągłej numeracji (wyłącznie cyframi arabskimi), oraz odrębnego systemu numeracji tabel tekstowych (w tym ew. tabel zawierających elementy grafiki ilustracyjnej); możliwe jest łączenie w rycinach rysunków i fotografii (koniecznie w osobnych warstwach). Inne systemy numeracji ilustracji graficznych (np. odrębnie rycin niepełnoformatowych i tablic pełnoformatowych) mogą być zastosowane w uzasadnionych wypadkach po akceptacji ze strony Redakcji.
✓ Maksymalne pole rycin pełnoformatowych wynosi w druku 17×21 cm (bez podpisów). Ryciny niepełnoformatowe mogą mieć w druku wysokość do 23 cm i szerokość mieszczącą się w przedziałach: do 8 cm oraz 10–13 cm. Ten ostatni wymiar może być większy (do 17 cm), ale wówczas wysokość ilustracji nie powinna przekraczać 17–18 cm. W wypadku rycin odręcznych (rysunki zabytków, mapy, plany itp.), zarówno pełno- jak i niepełnoformatowych, ze względów technicznych wskazane jest ich zmniejszanie do wielkości docelowej lub zalecane jest przygotowywanie ich w wielkości pozwalającej na jednolite, proporcjonalne zmniejszanie do wyżej podanych rozmiarów.
✓ Podpisy do rycin powinny, poza opisem treści, zawierać nazwiska autora/autorów ilustracji, w tym ew. autorów opracowania elektronicznego, np.: Rys.: A. Potoczny (a–c), G. Nowakowska (d–g). Fot.: R. Sofuł (h, i), i/lub źródeł ilustracji, np.: Rys.: A. Potoczny (a, c). Wg: R. Jakimowicz 1925 (b), E. Blume 1915 (d). Podpisów do rycin nie należy kończyć kropkami.

✓ Wykaz cytowanej literatury zawierać musi zestawienie wszystkich prac i źródeł cytowanych w tekście, podpisach do rycin, tabelach itd., a każda praca umieszczona w bibliografii musi być przynajmniej jeden raz przywołana w tekście, podpisach itd.
✓ Zapis bibliograficzny zawierać musi tytuł cytowanej pracy w pełnej wersji zawartej na karcie tytułowej (nie: okładce!) książki lub na pierwszej stronie artykułu, co zwłaszcza odnosi się do prac zbiorowych, okazjonalnych, katalogów, materiałów pokonferencyjnych itp.
✓ Tytuły wszelkich cytowanych druków (książki, artykuły, recenzje, notki, katalogi, foldery, mapy itp.), maszynopisów i rękopisów należy pisać kursywą.
✓ Tytuły cytowanych druków, zwłaszcza czasopism i serii wydawniczych, należy pisać każdorazowo w pełnym brzmieniu; z wyjątkiem tytułów, których wykaz wraz ze stosowanymi przez Redakcję skrótami umieszczony jest na stronie internetowej PMA w zakładce www.pma.pl/wydawnictwa/ skróty oraz w każdym kolejnym tomie „Wiadomości Archeologicznych”.
✓ Tytuły czasopism należy pisać czcionką o kroju normalnym w cudzysłowie (np.: „Wiadomości Archeologiczne”), tytuły wydawnictw periodycznych, w tym serii wydawniczych bez cudzysłowu (np.: Monumenta Archaeologica Barbarica).
✓ Wszelka numeracja dotycząca zapisów bibliograficznych musi mieć postać oryginalną, tj. zapisy liczbowe (numery tomów, zeszytów, tablic itp.) należy podawać cyframi arabskimi lub łacińskimi, zgodnie z cytowaną numeracją; w wypadkach, gdy zapis oryginalny ma postać słowną należy podać go cyframi arabskimi.
✓ W wypadku wszystkich druków innych niż czasopisma należy podać miejsce wydania druku; w wypadku wydawnictw opatrzonych posiadających wiele oddziałów i opatrujących swoje publikacje więcej niż trzema nazwami miejscowymi należy podać pierwszą z wymienionych, np. dla druków oficyny „Ossolineum” jako miejsce wydania należy podawać wyłącznie Wrocław. W odniesieniu do maszynopisów (np. niepublikowanych dysertacji, prac magisterskich itp.) nazwę instytucji, gdzie są przechowywane
✓ W wypadku czasopism i wydawnictw seryjnych o ciągłej numeracji woluminów należy podać datę (rok) edycji druku (zazwyczaj umieszczoną na karcie tytułowej) oraz, o ile różnią się między sobą, rzeczywistą datę wydania woluminu (zazwyczaj umieszczoną na tzw. stronie redakcyjnej lub w stopce wydawniczej.
✓ Prace tego samego autora wydane w jednym roku należy opatrywać znacznikami „a”, „b” itd.
✓ Wszelkie prace zbiorowe należy opatrzyć nazwiskami redaktorów wydawnictwa.
✓ Wszystkie publikacje uwzględniane w bibliografiach, z wyjątkiem artykułów w czasopismach, powinny być opatrzone nazwami wydawców.
✓ Prace w alfabetach niełacińskich należy zapisywać w transliteracji zgodnej z obowiązującymi normami (w szczególności normą ISO 9:2000 dla alfabetów cyrylickich) oraz w oryginalnej formie w alfabecie narodowym, pozwalającej na weryfikację transliteracji.

Abramek B. 1990: Cmentarzysko ciałopalne kultury przeworskiej w Konopnicy na stanowisku 7 w województwie sieradzkim (cześć III), „Sieradzki Rocznik Muzealny” 6 (1989), 81–131.
Beilke-Voigt I. 1998: Frühgeschichtliche Miniaturobjekte mit Amulettcharakter zwischen Britischen Inseln und Schwarzem Meer, Universitätsforschungen zur Prähistorischen Archäologie 51, Bonn [Dr. Rudolf Habelt GmbH].
Belâvec V. (Бeлявец В.) 2002: Dasledavannì 2000 g. na gruntovym mogìlnìku vel’barskaj kul’tury kalâ v. Pâtrovìčy [Даследаванні 2000 г. на грунтобым могілніку вельбарскай культуры каля в. Пятровічы], [w:] M. Karczewska, M. Karczewski (red.), Badania archeologiczne w Polsce północnowschodniej i na zachodniej Białorusi w latach 2000–2001. Materiały z konferencji, Białystok 6–7 grudnia 2001 roku, Białystok [Uniwersytet w Białymstoku], 253–268.
Cieśliński A. 2006: Nekropola w Olsztynie. Zagadnienie północnego zasięgu kultury przeworskiej na pograniczu Mazowsza i Warmii we wczesnym okresie rzymskim, [w:] W. Nowakowski, A. Szela (red.), Pogranicze trzech światów. Kontakty kultur przeworskiej, wielbarskiej i bogaczewskiej w świetle materiałów z badań i poszukiwań archeologicznych, Światowit, Supplement Series P: Prehistory and Middle Ages XIV, Warszawa [Uniwersytet Warszawski], 45–59.
Csallány G. 1936: Jazygen Gräberfelder bei Szentes, „Dolgozatok a M. Kir. Ferencz József Tudomány egyetem Archeológiai Intézetéből” XII, 83–89.
Ilkjær J. 1990a: Illerup Ådal 1. Die Lanzen und Speere. Textband, Jutland Archaeological Society Publications XXV:1, Højbjerg [Aarhus University Press].
Ilkjær J. 1990b: Illerup Ådal 2. Die Lanzen und Speere. Tafelband, Jutland Archaeological Society Publications XXV:2, Højbjerg [Aarhus University Press].
Lau N. 2003: Das Gräberfeld von Pilgramsdorf/Pielgrzymowo (Kreis Neidenburg/heute Woj. Olsztyn). Ein Untersuchung zu Archivalien, Funden und Grabritus, mps pracy magisterskiej w Christian-Albrechts-Universität w Kilonii.
Oxenstierna E.C.G. 1958: Die ältere Eisenzeit in Östergötland, Lindingö [Self-published].
Tegtmeier U. 2016: Holzobjekte und Holzhandwerk im römischen Köln, Monographien zur Archäologie in Köln 1 , Köln [Nünnerich-Asmus Verlag & Media].
Węgrzynowicz T. et alii 1995: T. Węgrzynowicz, M. Andrzejowska, J. Andrzejowski, E. Radziszewska (red.), Kultura pomorska i kultura grobów kloszowych. Razem czy osobno? Materiały z konferencji w dniach 24–26 listopada 1993, Warszawa [Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie.